Kun jij je er iets bij voorstellen: Je bent zelf gefrustreerd, het is buiten rond de 30 graden en je zoon komt terug van kamp. Het gebeurde hier vorige week en ik kan je zeggen dat het niet zo’n geweldige combinatie was.
Kamp, frustratie en warmte
Onze oudste zoon ging vorige week drie dagen met school op kamp. Eerst 40 km fietsen, veel verschillende activiteiten, weinig slaap, veel geluid en na lekker gezwommen te hebben natuurlijk ook weer 40 km terug fietsen.
Ondertussen was ik thuis aan het wachten op mijn nieuwe fiets. Ik had na lang wikken en wegen eindelijk de knoop doorgehakt om een bakfiets te kopen en deze werd vandaag bezorgd. Of althans dat was de bedoeling. De hele middag heb ik zitten wachten, tot er om 17 uur een melding kwam “bezorging mislukt”. Je krijgt me niet snel kwaad, maar dit kon ik even niet hebben. Wat bleek nu, de koerier had de hele ochtend met pech gestaan en het lukte hem daardoor niet om de hele route af te maken die dag. Natuurlijk is dit overmacht, maar volgens mij hadden ze aan het begin van de middag al kunnen bedenken dat het lastig zou worden om alles te bezorgen. Ik was dus enorm teleurgesteld dat mijn fiets er niet was. En gefrustreerd dat ze me niet eerder hadden laten weten dat het niet zou lukken om te bezorgen.
Wat ook niet meespeelde was dat onze oudste natuurlijk terug zou komen van kamp en het nog maar de vraag was of zijn terugkomst niet gelijktijdig zou vallen met de bezorging van de fiets.
Ondertussen was het buiten bijna 30 graden, waardoor ook de temperatuur in huis snel opliep. Niemand van ons houdt echt van warm weer. Daar worden we allemaal een beetje kribbig van.
Het enige voordeel dat de fiets toch niet geleverd werd, was dat ik in alle rust naar school kon om mijn zoon op te halen. Hij heeft een heerlijk kamp gehad, maar is ook enorm overprikkeld door alle geluiden, ervaringen en warmte.
Overprikkeld
De eerste paar minuten thuis waren niet heel gezellig. Ik zat nog redelijk hoog in de frustratie én was flink overprikkeld door de warmte. Onze oudste zat vol verhalen, maar had ook last van de warmte en zijn volle hoofd. De middelste wilde uiteraard ondertussen ook aandacht en de verhalen van zijn broer horen. (De jongste lag inmiddels al in bed.)
We besloten met elkaar patat te gaan eten, dus ik ging even gauw de deur uit om patat te halen. Waar ik dit normaal altijd met de auto doe, koos ik nu bewust voor de fiets. Even wat wind door mijn haren, de stilte in de straat, het gekwetter van de vogels bij de vijver. Mijn frustratie eruit fietsen en mijn hoofd leeg maken. Ik kon me tijdens dit korte fietstochtje genoeg opladen om nadien thuis rustig te blijven en vanuit rust en vertrouwen te reageren op de overprikkelde reacties van de oudste.
Wat inzicht je kan bieden
Nog niet eens zo heel lang geleden vond ik het heel lastig om te dealen met de boze buien en overprikkelde reacties van mijn kinderen. Zeker op momenten dat ik zelf ook niet lekker in mijn vel zat. Ik voelde me dan vaak schuldig naar mijn kinderen toe. Voelde me een slechte moeder. Ik baalde enorm van mezelf en was boos op mezelf dat het me niet lukte om rustig te blijven. Ik wist dondersgoed dat hun emoties niks beter werden als ik boos werd. Toch lukte het me niet.
Ik ben me meer gaan verdiepen in prikkelverwerking en heb onderzoek gedaan naar mijn eigen triggers. Dit maakt dat ik nu weet waardoor ik getriggerd wordt en heeft me inzicht gegeven in mijn eigen prikkelgevoeligheid. Maar het heeft me ook inzicht gegeven in de prikkelverwerking van mijn kinderen. Hierdoor kan ik veel beter van tevoren inschatten hoe hun gedrag zal zijn. Zo weet ik dat warmte, vermoeidheid en een paar dagen met een hele groep op pad zijn, geen ideale omstandigheden zijn voor mijn oudste.
Bij de middelste weet ik nu bijvoorbeeld dat hij op gymdagen beter geen speelafspraak kan maken, omdat gym regelmatig te druk voor hem is waardoor hij na school echt tijd nodig heeft om te ontprikkelen.
Zorgen deze inzichten ervoor dat ik nooit meer boos wordt? Nee, zeker niet. Ik ben ook maar een mens. Maar het zorgt er zeker voor dat ik minder boos wordt. En als ik boos wordt, dan kan ik vaak makkelijker achterhalen waar de boosheid vandaan komt. Ook kan ik mijn kinderen beter uitleggen hoe het komt dat ik toch boos werd. Daarmee help ik hun ook om inzicht te krijgen in emoties. Én door mijn inzichten in hun prikkelverwerking, kan ik hen hier ook beter in ondersteunen. Ik kan makkelijker benoemen waarom ze kwaad worden. Ze voelen zich hierdoor meer begrepen en gehoord. We kunnen steeds vaker al voor een ontploffing iets doen aan ontprikkelen, waardoor de ontploffing uitblijft of in elk geval veel minder heftig en lang duurt.
Wil jij ook weten wat jouw triggers zijn?
Ben jij toe aan meer rust in huis?
Ben je er klaar mee om je constant schuldig te voelen?
In het najaar van 2023 start mijn online training ‘Motherly insight’. Hier in leer je alles over je eigen triggers, prikkelverwerking, leer je kijken naar het gedrag van je kind én naar je eigen gedrag. En leer je nog heel veel meer wat gaat helpen om de moeder te worden die je altijd had willen zijn, om meer rust te creëren binnen je gezin, om weer blij te zijn met jezelf.
Schrijf je hieronder geheel vrijblijvend in voor de wachtlijst!