Kennis en ervaring is de gouden formule waarmee ik kinderen (en hun ouders) help hun krachten te zien en deze in te zetten.
Het moederschap kan een enorme uitdaging zijn. Dit begon bij mij eigenlijk toen onze middelste zoon een jaar of twee en half was. Hij had net voor de tweede keer buisjes gekregen en was daarbij heel boos wakker geworden uit de narcose. Sindsdien “durfde” hij niet mee te gaan slapen. Elke avond was drama. En overdag slapen zat er al helemaal niet meer in. Dit terwijl hij het nog zo hard nodig had. Daarnaast zat hij in een onderzoekstraject in verband met het vermoeden van een Taalonwikkelingsstoornis.
Ondertussen begon het gedrag van onze oudste hem steeds meer in de weg te zitten. Ook hier kwamen de nodige uitdagingen bij kijken. Mede door mijn ervaringen in de zorg lukte het om hem hier goed in te begeleiden.
En als je denkt dat alles onder controle is, dan kondigt het volgende zich weer aan. Dyslexie. Onze oudste heeft de diagnose dyslexie, maar is net te goed om begeleiding hierin te krijgen. Dus meer dan wat extra tijd bij toetsen krijgt hij niet. Bij de middelste is er ook een vermoeden van dyslexie, maar hij heeft nog niet voldoende “slechte” scores om hem aan te kunnen melden voor onderzoeken.
In maart 2020 besloot ik om mijn ervaring met slecht slapende kinderen te benutten en een opleiding te gaan doen tot droomritmecoach/slaapcoach. Hiermee wil ik andere ouders behoeden voor de strijd die ik heb gehad met het slapen van de jongens.
Momenteel ben ik bezig met de opleidingen ADHD-coach en Dyslexie-coach. De kennis die ik hierbij op doe kan ik inzetten om mijn eigen kinderen te ondersteunen. Maar daarnaast gebruik ik deze kennis ook in combinatie met mijn ervaring om andere kinderen te helpen.
Ik ben helemaal niet van de stempeltjes, maar weet inmiddels wel dat dit er soms voor zorgt dat er deuren voor je open gaan die anders gesloten blijven. Maar ik weet ook dat je niet verzekerd bent van de juiste begeleiding als je kind een diagnose heeft.
Ik ben er voor de kinderen met én zonder diagnose. Ik laat het kind zien waar zijn krachten liggen. Want (vermoeden van) adhd en/of dyslexie hoeft geen belemmering te zijn. Ze geven je zoveel mogelijkheden. Door juist te kijken naar waar de kracht zit in plaats van te focussen op de zwakte, gaat een kind veel beter in zijn vel zitten. Hij krijgt (weer) zelfvertrouwen en geloof in zichzelf. Hij krijgt de mogelijkheid om de mooiste versie van zichzelf te laten zien en daar trots op te zijn!
Ik ben moeder van drie jongens. Roan (2010), Lucca (2014) en Twan (2020). Alledrie hebben ze een zogenoemd rugzakje. Roan heeft adhd en dyslexie en Lucca heeft TOS en een vermoeden van Dyslexie. Twan heeft een vermoeden van TOS en daar zitten we nog in de gehele onderzoeksmolen om te kijken of er inderdaad sprake is van een achterstand in de spraak/taalontwikkeling en/of er mogelijk meer meespeelt.
Alledrie zijn ze erg gevoelig voor prikkels en vinden het logischerwijs nog erg lastig om zelf te ontprikkelen. Hier kom ik als moeder weer om de hoek kijken, met inmiddels een overload aan ontprikkelideeën.
Naast moeder van deze drie heerlijke jongens, ben ik getrouwd en wonen we in de kop van Drenthe. Ik ben 13 jaar werkzaam geweest in de gehandicaptenzorg. Toen Lucca jong was en we in de gaten kregen dat hij extra begeleiding en behandelingen nodig had, besloten we dat ik thuis zou blijven om deze begeleiding ook te kunnen bieden. Ik ben nog steeds heel dankbaar dat we deze mogelijkheid hebben gehad. Dit is niet alleen voor Lucca heel fijn en belangrijk geweest. Ook Roan plukt hier duidelijk zijn vruchten van.
Nu ons gezin compleet is vind ik het tijd worden om mijn kennis en ervaring in te zetten om andere ouders en kinderen te ondersteunen.